پندنامه [۵]

نزد تمام دشمنان، به نزدیکترین دشمن خود که زبان است، توجه داشته باش (سقراط)

آنکه خوشی خود را در رنج دیگران بجوید، هرگز روی خوشی را نمی بیند (بودا)

تواضع، ریشه هر کار نیک و با ارزش و مقام والایی است (امام صادق (ع))

اگر مردم مرا نشناسند غصّه نخواهم خورد، اما اگر من مردم را نشناسم افسرده خواهم شد (کنفوسیوس)

میان آدمیان چیزی نیست، جز دیواری که خود آنرا ساخته اند (لئون تولستوی)

بزرگترین درس زندگی این است که، گاهی احمق ها درست می گویند (وینستون چرچیل)

اگر میخوای هستی را بشناسی، خود را بشناس (سقراط)

ریاکار آن کسی است که جامه ی خدمتگذاران خدا را میدزد، تا آنرا بر تن شیطان کند (پولاک)

آدمی را امتحان به کردار باید کرد نه به گفتار، چه بسیار مردمی که زشت کار اما نیکو گفتارند (فیثاغورث)

آنانکه به علم خود عمل نکنند، مریضی را مانند، که دوا دارد و بکار نبرد (ذیمقراطیس)

زیبایی بدون عفت و فضیلت، چون گلی خوشرنگ ولی بی عطر است (سقراط)

حکمت، درختی است که ریشه ی آن در قلب است و میوه ی آن در زبان (کلاودیوس بتلمیوس)

باید زیاد مطالعه کنیم، تا بدانیم که هیچ نمیدانیم (شارل دو مونتسکیو)

هیچ چیز مانند احسان، انسان را سیر نمیکند (ارسطو)

شهامت را کسی دارد که ترس را بشناسد، اما آنرا مغلوب خود کند (نیچه)

از دیگران تقلید مکن، خود را بشناس و آنچه هستی باش (دیل کارنگی)

عظمت مردان بزرگ از طرز رفتارشان با مردان خرد آشکار میشود (توماس کارلایل)

آنچه بیش از هر چیز دیگری نیاز به تفکر تو دارد، طرز تفکر خود توست (دست نوشته)

بزرگترین ظلمی که به مظلوم واقع شد، ظلم طمع انسان، به حقیقت بود (دست نوشته)

بزرگترین کمک تو به انسانیت، ایجاد راهی در جهت نیک اندیشیدن در ذهن مخاطبین توست (دست نوشته)