احترام به مخاطب

فارغ از هرگونه جهت گیری سیاسی و مذهبی، اکثر ما زمانیکه چنین تصاویری از چنین دلیرمردانی (و گاها شیر زنانی) رو مشاهده می‌کنیم، تنها عکس العملی که می‌تونیم داشته باشیم ادای احترامی تمام قد به این عزیزانه. جان بر کفانی که قابل‌ترین داراییشون رو ناقابل تقدیم خاک وطن و مردمشون کردن. نکته‌ای که در این بین معمولا غرق در وسعت این ارادت و ادای احترام میشه و ناچیز جلوه می‌کنه، جهت گیری سیاسی، افکار و عقاید دینی و مذهبی و دیگر تعلقات اینچنینی این افراد هستش.

در واقع رشادت‌ها و فداکاری‌های این عزیزان، شأن و شخصیتشون رو فراجناحی کرده و به همین علته که اغلب، علیرغم داشتن زوایه‌ی احتمالی فکری-عقیدتی، در برابر عظمت این افراد تحت شرایطی در مباحثات و گفت و گوهای مرسوم و معمول، تن به سکوت و ادای احترام میدیم.

اما مسأله‌ی قابل تأملی که در این بین وجود داره، شناخت مخاطبانی هستش که بطور «بالقوه» شخصیت و منزلتی مشابه این عزیزان دارند؛ اما فرصت و شرایطی برای به فعل رسوندن و جامه عمل پوشاندن به عقایدی که می‌تونه مشابه عقاید و افکار جانبازان مذکور، محترم شمرده بشه، وجود نداشته.

به بیان ساده‌تر، مخاطب ما تحت شرایطی می‌تونه همون نقشی رو ایفا کنه که این جانبازان عزیز ایفا کردند و در چنین حالتی منطقا ما باز هم باید بدون در نظر گرفتن اختلافات فکری و عقیدتی، مخاطبمون رو شایسته‌ی احترام و ارادت ببینیم.

با این وجود مسأله‌ی احترام به مخاطب، حالت پیچیده‌تری به خودش خواهد گرفت. به این ترتیب مخاطب ما که احتمالا روزی در نظر ما نه تنها شایسته‌ی تکریم و احترام نبوده، که حتی ارزش توجه کردن را هم نداشته، در شرایطی خاص می‌تونه بگونه‌ای ایفای نقش کنه، که جز ادای احترام، رفتاری رو شایسته‌ی مخاطبمون ندونیم.

با این حساب دو راه پیش روی ما خواهد بود:

راه اول اینکه تجدید نظری داشته باشیم در برخورد با این عزیزان، بطوریکه قبل از اینکه عرض ارادت و احترامی داشته باشیم، بطور کامل جهت گیری‌های سیاسی، افکار، عقاید و اعمال فعلی این افراد رو بررسی کنیم و بعد در رابطه با اینکه آیا این افراد شایسته‌ی احترام هستند یا خیر، تصمیم گیری کنیم.

و راه دوم اینکه مثل سابق توجهی به جهت‌گیری‌های سیاسی و عقاید شخصی این عزیزان نداشته باشیم و همچنان این افراد رو شایسته‌ی احترام بدونیم، که در این صورت نکته‌ای که به عنوان نتیجه باید بهش اشاره کرد این هستش که فراموش نکنیم، مخاطبی رو که احترامش رو در دنیای مجازی و واقعی نگه نداشتیم، می‌تونه فردا روزی یکی از همین قهرمانانی باشه که جز ادای احترام، هیچ برخوردی رو شایسته‌شون نبینیم.